Gün Kalmadı! Şiiri - Mehmet Postallı

Ona, buna böle böle;
Yıl içinde gün kalmadı.
Arıyorum döne döne;
Bakmadığım yön kalmadı.

Böldük üçyüz atmış beşe
Tacirler oldu dört köşe
Eğlenip durduk pür neşe;
İş görmeye an kalmadı.

Şunu kutla, bunu kutla
Durma, sevincini katla
Paran yoksa, git al kartla
Evde ekmek, un kalmadı

Sevgiler indi bir güne
Hak mahkum edildi düne
Fenomeni koyduk öne;
Alimlere şan kalmadı

Eskiden neydik, ne olduk
Kadim bağları hep yolduk
Batı peşinde yorulduk;
Ayaklarda gön kalmadı

Batıda ne varsa aldık
Öz değerlerden ayrıldık
Haddinden fazla açıldık
Tenimizde kın kalmadı

Düğünlerde kadın, erkek,
Karşılıklı atar göbek.
Dert birikti öbek öbek;
Dertlere derman kalmadı

Avrupa tarzı kıyafet
Açık büfeden ziyafet
Nerde, islâmi zerafet?
Tam uyacak can kalmadı

Edep, hâyâ nerelerde?
Yere battı perde perde!
Ne diyeceğiz mahşerde?
Delirdik, izan kalmadı.

Mahrem odalarda böcek!
Bu ekinler tutmaz göcek
Yanlışa, yanlış diyecek;
Benzimizde kan kalmadı.

Mehmet Postallı / 2023