Gün izi Şiiri - Latif Epözdemir 2

GÜN İZİ

Yanmış yıkılmış
ocaklar görürsen
Orada gözlerim var
Yüzüm güne değmiş
Uçurum kıyısında beynim
Güneşe yüz sürüp
Ateşte yürüdüm
Alevlerde ayak izlerim var
Yıllar sonra
Senin ışığına sığındım
Karanlık dünyam
Aydınlansın diye
Sen karanlığı fırsat bilen
Göğüs kafesimden giren
-kalbimi çaldırdım,
hükümsüzdür
Var mı ki dünyada
Acılardan daha büyük
Bir yer, bir mekan
Belki evren diyeceksin
Ama inan
O da acılar içinde debelenmekte
Aşk ve acıdandır ki
Hayat yerde sürünmekte
Şimdi hüznümle boğuşuyorum
Baş ucumda duruyor
-beynimde-
Kırılmış pencereleri yüreğimin
Bakıp içerleniyorum
Avutmuyor düşlerim de
Eskisi gibi
Kırıkların altında kalmış
Gözlerim , arıyorum
Göremiyorum.
Işığın aydınlanma sürecime
Yataklık ediyor
Karanlık geriliyor
Artık seni bulabilirim
Saçlarınla kapatma gözlerini
Göremezsem, ölebilirim
Yıllar sonra
Yine gecelerime doğuyor şiirler
Yazmak bir dert
Okumak daha beter
Anladım ki
Gönlün en kör gözü
Karanlıkta bile sevmeye yeter.