Gün Işırken Şiiri - Halisane Halis

Gün ışırken şiir yazmak,
Geceyi uykudan yoksun geçirmişken.
Ölmekten güzel,ölmekten özel..

Gün ışırken, ah gün ışırken,
Ütülü gömlekler giyip gezelim.
Karelerinde hayal kurulsun.

Misk kokulu sakallarım anne
Anne misk kokulu sakallarım
Ben biraz büyüdüm de işte.

Neden biraz silik desenler de,
Ölen kuşlar da ve papaz eriğinde,
Buldum kendimi yersiz şeyler de?

Ya.. Durun bir dakika.
Neden ölenler de ve sönenler de,
Bulamadan kendini, yitirenler de,
Gördüm kendimi söylesenize?
Neden diz çöküp acı çekenler de
Ve kayıp olup yitenler de buldum beni
Neyse.

Gün ışırken düşünülmez,
Geceyi düşünceyle geçirmişken.
Ölmekten kötü, ölmekten güzel...

Ah... Bu güneş benim başıma bela,
Gözlerime mil ve ruhuma yara.
Gün ışıyor Anne, biraz kekik var mı?
Anne kekik var mı? koksun biraz.
Olmaz mı?
Bu yaz biraz mutlu olsak.

Ne alıp veremediği var kokuların ruhumla?
Özlerim de eskiyi göz kapaklarımda izlerim
Ah anne özlerim eskiyi, izleri.
Kokuları, ruhları, sokakları
Özlerim...

Ah bittim gün ışırken.