Gün Işığım Şiiri - Sinan Oğuzhan

GÜN IŞIĞIM,

Meraktan gelmişti başımıza gelenler,
Alt üst etmiştik feryatlarla geceleri,
Keşişler gibiyken bu köhne mabette,
Karanlığa gömülü mahkûmduk gönüllü,
Bir avuç sıcaklığa hasretti acılı ellerimiz,
Uykusuzdu gün ışığına hasret kokan geceler,
Tenimi okşamıştı tatlı akşam esintilerin,
Ruhumu arındırmıştı sabra çiseleyen yağmurlar,
Ne takıntılar önemliydi, ne de kapı çalanlar,
Sevdanın tam kucağındaydık alabildiğine yorgun,
Kumrular konmuştu yürek uçlarımıza ürkekçe,
Kımıldayamıyorduk korkudan şaşkınız ve biçare,
Uçmasın, kaçmasın diye sürpriz mutluluğumuz,
Nefes bile alamıyorduk coşan arzularda,
Yosun tutmuştu gün ışığı saçların yüzümde,
Asla çıkmayacaktı üzerimden mühürlerin,
Ellerinde idi kaderim, yüreğimde idi canın,
Sen can vermiştin bana, ben de verdim sana.

08.10.2005 20.47
Malkara evim