Gün Işığı Şiiri - Salihanur Bilge

Ah güneş sana ihtiyacım var
Işığına aydınlığına hem de çok
Yoksa düşeceğim içimdeki
Uçurumlara gayya kuyularına
Oralar çok karanlık
Oralarda çok acı
Çok hüzün var

İçimde ne kadar çok
Masum çocuk var bilsen
Her gün nasıl karanlık onlara
Mutlu azınlık diye saydığımız
Evlerinde garip
Sevildiğini bilmeyen yalnız
Karnı tok, sırtı pek diye
Ceplerine para konulmuş
Kulağına sevgi fısıldanmamış
Analı babalı yetim öksüz çocuklar

Ölümün kol gezdiği coğrafyalarda
Aç bilaç, istismara açık çocuklar
İltica ettiği ülkelerin sokaklarında
Yarım yamalak dilleriyle
Avuç açıp merhamet dileniyorlar

Yanaklarını avuçlarıma alıp
Gözlerine bakamadığım
Milyonlarca kez özür dilesem
Çok çok sevdiğimi söylesem
Ki doğru söylüyorum
Ulaşamıyorum onlara
Ne çocukluğuma ne çocuklarıma
Ne de mazlum dünya çocuklarına

Onlar ki kuyularda Yusuf misali
Alamıyorum onları karanlıklardan
Ne Yakupları oluyorum
Ne Azizleri ne de Asiyeleri
O yüzden kaçıyorum kendimden
İçimdeki zindanların karanlığından

Güneş sabah güneşi
Aydınlığına ihtiyacım var
Bilmem ne kadar kalırım
Bu sürgünlerde
Hüznümü rabbim bilsin
Şekvam yalnız onadır
Beni ancak bu kuyulardan
Onun tesellisi kurtarır

Gün ışığı rabbimin inayeti
Gecenin karanlığı uykuyla lütuf
Olarak inmişse üzerime
Her zorlukla bir kolaylık
Vadeden rabbime şükürler olsun
Eksiltmesin gün ışığını üstümüzden

Çocuklar uzatın ellerinizi
Sevgi dolu kalplerle geldim size
Yüreklerinizi ısıtacak sözcükler dilimde
Lütfen gülümseyin, gülümseyin ki
Dünya barışsever bir gezegen olsun
Gözleriniz yaşama sevgisiyle dolsun
İçimizdeki karanlıklar kaybolsun
Günümüz gözümüz aydın olsun.

Ocak 2021