Gün ışığı özleme çalıyordu
Sevda kan kusuyordu
Adınla beraber iç çeken ciğerlerimden.
Bin bir türlü beladan kurtulmuştu ama vuslat yatalak etmişti kalbimi,
Prangalar eskitildi zamanların tan yerinde
Emri vakiydi gözlerin kalbimin atışına
Gün ışığı özleme çalıyordu.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta