Gün Işığı Şiiri - Abdurrahman Demircioğlu

Gün ışığı

bir sabah
demini almıs cay kıvamında

Tınısı kulaklarımdan silinmeyecek bir an.

Seni düşünüyorum
Ama sen kimsin bilmiyorum.
Belkide sen’ lerdir. Düşündüğüm.

Yoksunuz aslında var olduğunuz yerlerde.
Sadece doldurulmuş boşluklarısınız belki.

İstiyorum yinede
Düşlerimi sizinle doldurmayı.

Sizleri sen yapmayı.
Senden sizlere taşmayı.

Uyku girmeyen gözlerde,
kanlanan kılcal damarlarda akmanı
Yüreği dolmanı. Nefesimi kesmeni.

Evet siz olmalısınız.
Sen olmalısın.

Sen olmalısınki, kalem akıtsın mürekkebini
Kirlenmek için sabırsızlanan kağıda.

18.06.2009 / 12,48