Gün İndi Şiiri - Hasan Özünal

Bir bir kayboldu kırlangıçlar
Ve bütün göçmen kuşlar.
Bir kaç sığırcık kalmıştı yemlenen,
Kesilince yemleri
Onlar da yeni yemliklere kanat çırptı.

Bu gün bir tek gün.
Bir habersiz anda doğuyor güneş
Beklenmedik bir anda da batıveriyor
Kararıyor dünya..
O kararmada
Belki bir aydınlık müjdesi var;
Sevgilinin inanan için

Ama gerçek şu ki
Gün inince fani ömür
Yalnızlık
Yorgunluk
Biraz da çaresizlik
Belki daha da çok anılar
Ve eskimişlik içinde kalıyor..

Bir şey varsa gün ortası ile aradaki fark
Eksilen hafızaya inat
Algılama coşuyor
Görülmeyenler görülüyor,
Anlaşılmayanlar anlaşılıyor,
Hele hissedilmeyenler hissediliyor.
İşte o zaman da
Başına yıkılıyor kainat.

Gün indi...
Dostların adı
Zevklerin tadı değişti
Zamanlar kısaldı
Yollar uzadı
Güzel anılar demir attı gönüllere
Kötü hatıralar bir bir silindi

Haklılar haksızmış meğer
Haksızlar da haklı
Artılar azaldı
Eksiler arttı
Sıfır noktası kapı komşusu
Sıfır noktasından sonrası
Yare kavuşma vakti.

Vakit geç oldu

Gün indi...