Çamın yeşilini
Denizin mavisini
İçerken gün
Güneş'e vurgun.
En tenha saati belki yaşamın
Saatler yorgun.
Gölgeler dökülürken
Cunda'nın ardından
Ayvalık'ın üstüne;
Sadece
Gökyüzü değil tutuşan,
Işıksız kalacak gece
Böyle giderse..
Her akşam
Adaların ardına
Batar gün.
Deniz fenerlerinin
Dansı başlar Boğazda
Deniz durgun.
Karanlığa saplanırken
Zeytin dalları
Kan damlar yüreğimden.
Akşamcı bir martının
Çığılık çığlığa tutuşur kanatları
Denize düşen alevlerden.
Her akşam
Ufukta tutuşan
Duygulardır aslında,
Yaşanan,
Yaşanmayan
Umutlara yansıyan.
Karanlık dediğin
Bir avuç gölge
Gün'se insanın yüreğinde.
18/09/2006
H Hikmet EsenKayıt Tarihi : 18.9.2006 17:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yine mi günbatımı..! ! Yaşam aynı şiirin farklı versiyonlarını taşıdıkça duygulara, Günbatımları bitmeyecek galiba..
nasılda kızarmış yüzü/n
terkederken dün/ü
az sonra teselliye ay gelir
kimine dede kimine yar gelir
Gece vurgun,güneş yogun artık.
Ben bir zamanlar demiştim o mah yüzlüye güneş diye,şimdi o güneş hangi gözlerin feri olmakta bilmesem de,bu şiirinzle ona seslenmiş olayım.........
Teşekkürler Hikmet bey..........
kimimiz gün doğumuna, kimimiz gün batımına vurgun,
yüreğinize sağlık, hikmet esen esintisi idi.
TÜM YORUMLAR (16)