Gün Görmeyen Gök Şiiri - Fatih Erbaş

Bir yerdeyim ki zaman ve zeminden öte,
Kaderimin yazdığınca yaşarım.
Bilsem göğsüme oturan bir sancı mısın,
Ölüm getiren kurşun musun yoksa?
Bir fırtınanın ortasında yürürüm iz bilmeden,
Keşke doğsan gün görmemiş göğüme sen.

Tadacağım gönlüme düşürdüğünü,
İşlediğim tüm hatalardan arınıp,
Ve sıyrılarak sahteliğinden çağların,
Taht kuracağım gözlerinin otağına.
Elimi eteğimi çekeceğim her şeyden,
Doğduğun zaman gün görmemiş göğüme sen.

Tüttüğün kara dumanlı ocaklardan,
Islandığın her yağmur damlasından,
Mevsim sinmiş körpe tomurcuklardan,
Bu bir sırdır ömrümce saklayacağım.
Köşe bucak kaçacağım sevdiğim herkesten,
Doğuncaya dek gün görmemiş göğüme sen.

Dağların kalbinde yatan sırra aşinayım,
Görüyorum göğüme doğacağın saati,
Görüyorum ufukta beliren siluetini.
Aksedince sen dünyamın kuytularına,
Kurtulacağım kovulmuş düşüncelerimden,
Doğarsan şayet gün görmemiş göğüme sen.

Biliyorsun senin kaçınılmaz sonun benim,
Benimle manasını bulacak varlığın,
Gözlerindeki son resmi ben çizeceğim,
Seni tefsir edecek müfessir benim.
Sen de biliyorsun ki bir gün elbet,
Doğacaksın gün görmemiş göğüme sen.

11.01.2021 Kadışehri