Gün gibi aşikâr. Şiiri - Yüksel Nimet Apel

Burada da havalar güzel diyeceğim ama
dün fırtına vardı
eeh olacak o kadar
eski Mart çıkmadan
sittey-i sevir geçmeden
ısınmaz havalar
şöyle böyle derken derken
sonuçta ömürden bir yaprak daha eksiliyor
yalnız ne var ki
güneş yapacağını yapıyor her akşam

bu gün de yine akşamı zor etti
aşkı gün gibi aşikâr
o ne yanmaydı öyle
o ne teslimiyet
atılıp kollarına sevgilinin yandılar birlikte
bu bir intihar
yine yanakları al al yalap yalap yanıyordu
sanki sözleşmişler gibi güneş ve dağ
her akşam birlikte
kucak kucak kucaklaşıp yanmanın sevdasındalar
bütün tabiat
o muhteşem anı seyreylemede
içim köpük köpük deniz
ve denizde yelkenlim
sevda sevda yalpalanmada
zaman bir beşik
ve aşk
beşikte uyku gibi
anne eliyle sallanan

güneşe imrenerek
trans'a geçti sevdaya dair tüm duygularım
öylece sersem sersem
gün'ün intiharını izledim
vuslatın en güzeliydi
ve teslimiyetin
göz göre göre tüm evrenin önünde
varsın ölüm olsun sonu demenin teslimeyetiyle
buluştular
Mart'ın yirmi dördüydü

sana imrendim güneş
şu pervasız haline imrendim
satıp ta dünyayı bir pula döndün arkanı gittin
bu ne ihtişam bu ne şölen
kimbilir kaç yaşındasın

yani gıbta etmem ömrünün uzunluğuna değil
fütursuz sevmeyi hakkın bilerek
ve çıktığın yolda arkanı dönmeyerek
azimli haline imreniyorum
bir bilsen dünyanın halini içler acısı
ellerimizi açtık göğe bekliyoruz
Allahın ipine sarılacağımız kurtuluş gününü

gün gibi aşikâr
sen yapmaktasın görevini
her akşam aşk'ın kucağında yanarak
kocaman dağı da dağlayıp
dağlanarak

bu ne ihtişam bu ne şölen
bir mucize bu
gün gibi aşikâr

26/Mart/2011/Cumartesi/Ankara