Gün Gelir Gururlanmaya Zaman Bulamazsın

Gün gelir gururlanmaya zaman bulamazsın
Gün gelir gururlanmaya zaman bulamazsın
Üstüne üstüne gelir kahır yüklü ne varsa…
Gece somurtkanca güler,Yıldızlar intikam peşindedir.
Ve hüzün atar seni gecenin kıyısına,
Bir şey gelmez elden ve sen köpürürsün,
Alevlenirsin mor şafaklara doğru…
Çocuk erişkinliğinde aradığın mutluluğu,
Paramparça tutuşmuş bulursun ellerine…

Hani sen olmasan,gökyüzü,yatağım,gözyaşım olmasa,
Hiçlik sayar giderdim kendimi…

Hangi sokak,hangi cadde unutsun ki seni,
Kan kabarmaya görsün,akıtırsen be sevdam…
Ve buzulçağında kaybettiğin ömrünü,
Denizin ürkekliğine terkedersin...

Yaşam anlam değiştirince bütün renklerde,
Binlerce siyah seçersin farklı renk diye…

Gözlerin uzak ufuklara içerlenir,
Ellerin kenetlidir yine kederin bir yerine,
Yaşamadığım aşklar yol boyu çiçek açar,
Ve yalnızlığa yutkunursun gülbebekler içinde.

Karanlığa yazdığın notu okuyamazsın…
Kemal POLAT İstanbul
1992 Ankara