Ne düştü de toprağa,
Kabul etmedi ki
Tohumlar ekildi, fidanlar vemedi mi?
Yağmur yağdı da, göller nehirler çağlamadı mı?
İnsan gömüldü de kokusu kaybolmadı mı?
Toprak neyi kabul etmedi ki..
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Toprak herşeyi kabul edip bir şekilde de geri veriyor, bağrına saklanıp sonsuzluğa göç edenler hariç... Henüz o yolculuğa çıkmamış olanlar toprağın geri verdiklerini o kadar kendi çıkarlarına göre değerlendirmeseler belki o sonsuz yolculuk öncesi böyle heyecan ya da korkular yaşanmayacak.
Kaleminize sağlık sayın Canan Özanaç...
Kaçış yok,
Hak ve adalet o gün
Herkes için işleyecek..
özellikler bu dizeniz, muhteşem bir tasviridir anlattığınız makamın... böylesi bir yeri bu dünyada hayal etmenin gerçekliği ne yazaki kaf dağının ardına gidemez..
kutlarım şairi, saygılarım sözcüklerimle bırakırım burada...
ve düştüğü bu uçsuz bucaksız okyanusta herkes kendi yüküyle çıkacak sahile..yükünün üstünde güneşlenenler de olacak, altında kalıp ezilenler de.... çok güzeldi canan hanım.. yüreğinize sağlık..saygılar size..
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta