Gün Geçtikçe Seni Özlüyorum

Gün geçtikçe gözlerim kararıyor
Ağlamaktan gözlerime ak düştü
Gençlik çağımda hayat neşem kayboldu
Kalbim buruştu yüzümde kıvrımlı çizgiler belirlendi
Senden sonra hayat ekşi bir tat bıraktı damağımda
Ne yesem ne içsem tatsız tuzsuz
Neye dokunsam ,ellerimde eski bir hatıra kalıyor
Gün geçtikce şiir defterim acıya bürünüyor
Gün geçtikce kömür renge boyandı günlerim
Mavi kanatlı güvercinler gri kentlerde mahsur kaldı
Kuş uçmaz kervan geçmez hanlarda kaldı aşk
Şimdi aşk en eski sanattır taş duvarlarda
Nasıl boğa figürü ilk çağı temsil ediyorsan
Senin kaleminle çizildi yüreğime aşk portresi
Yazılı kaynaklarda geçmez aşk sanatı
Ozanların sazında en eski türküdür aşk
Kalbimdeki yanık sesler ruhumu sızlatıyor
Kül rengindeki çığlıklar dağları inletiyor
Gönül çimenim cayır cayır yanıyor
Gözlerimdeki yağmur dinmiyor
Gün geçtikçe sende uzaklaşıyorum
Gönülsüzce gönlüm seni unutuyor
Bir hatıra eşliğinde gözlerin şiir oluyor
İstemsizce, sana yazılan şiirleri affet