Gün Geceye Dönünce

Gözlerini kapatıp bilirim ki uyudun
Yıldızların ışığı birer birer sönünce
Müptelâsı olurum bir küçücük umudun
Sabahı zor ederim gün geceye dönünce.

Mücevher gözlerinden mahrum kaldığım zaman
Bir anlamsız an olur nefes aldığım zaman
Hayaline kapılıp düşe daldığım zaman
İflâh olmaz kederim gün geceye dönünce.

Her saniye bir asır saat desen çağ olur
Bir hicran üzerimden kalkmayan bir çığ olur
Umuda giden yollar geçit vermez dağ olur
Bırakmaz ki kaderim gün geceye dönünce.

Dolmayan bir boşlukta bölünür dağılırım
Dizlerimin üstüne öylece yığılırım
Sanki nefes alamam daralır boğulurum
Sanki yüzülür derim gün geceye dönünce.

Bir muamma içinde çırpınır dururum yar
Gölgeme nişan alır kendimi vururum yar
Merhamet diye inler yerlerde gururum yar
Gör nasıl derbederim gün geceye dönünce.

Bir kerecik gülmeyi hayal etsem bile tam
Kaderimden kaçmaya izin vermez prangam
Kıvrandırır sinemi delik deşen eden gam
Eririm erim erim gün geceye dönünce.

Hasan Hüseyin YILMAZ