Gün Dönümünde Güneş Şiiri - İdris Sefil

(BİLİNMEZLİK)
O an ki;
Gündüzü akşamla bitiren zamansız çalan her saati
durduramıyorsa,
Ve dönüyorsa durmadan akrep ile yelkovan,
Alıp götürüyorsa ufukta henüz kızıllaşmış güneşi,
Okyanus ve denizlerin karanlık girdaplarının bilinmezliğine.

(İNSANLIK)
Sararıp solmuş;
Küflenmeye yüz tutmuş çehreler,
Güneşten yoksun avurtlarına çökmüş gözler,
Katılaşmış kalpler ,
Sevgi ve aşk yoksunluğu,
Güneşin henüz doğmayışındandır.

(ZİNDAN)
Duvarların kuytuluklarında birikmiş yosunlar,
Demir parmaklıklarında esaret zincirlerinden oyuklar,
Yıllanmış paslar,
Ve halen akıyorsa zehirden sular,
Güneşin henüz doğmayışındandır.

(GECE)
Bir de gece var,
İhaneti,
Zülmü,
Kan ve işkenceyi doğuran gece,
Ve cellatlar hep aynı vakitler kurar darağaçlarını,
Yağlı ilmekler,
Devrilen sehpalar,
Ve aynı gecenin isyana davet türküleri,
Şafakta güneşin doğuşunu selamlayıştır.

(DOĞA)
Zagroslar'da,
Gabar'da,
Ararat'ta,
Ve Gıre Spi'de kızıllaşır bem-beyaz doruklar
Şafakta güneşle kucaklaştıklarında...

(YAŞAM)
Keskin ve soğuk esen rüzgarlar çekilirken geceden,
Ve dağların eteklerinden,
Bir ananın sıcak okşayışıyla öpüyordu,
Mahsun gülüşlü çocukların gözlerinden,
Ve esişiyle özgürlüğü taşıyordu doruklardan yüreklere.

(GELECEK)
Ve her yeni doğan günün,
Umudun,
Emeğin, Sevginin,
Ve sonu olmayan düşler deryası,
Ve gerçeğin kendisidir güneş.

ŞUBAT 2000
Konya Zindanı