Gün Dönümü Şiiri - Ahmet Akşit

Bu gün gündüz geceyi yakalıyor.
Artık doğan her gün, yüzüme düşen her şafak,
Gündüzün geceyi biraz daha mağlup etmesiyle sonuçlanacak.
Ta ki gece gündüzü yakalayana dek,
Bitmeyen savaş!
Ne mağlubu, ne galibi var,
Ne zaferi gerçek zafer, ne hezimeti gercek hezimet.
Evrenin siklusu...
Ekinokslarda berabere kalan rakipler,
Ya da bir birinin pesinden kosan ve ekinokslarda buluşan aşıklar...
Gece ile gündüzün araf’ı...
Biri olmadan diğerinin anlamını yitirdiği,
Aslında aynı kaynaktan beslendiğinin farkında olmayan iki sevgili.
Biri ışığın varlığından, diğeri yokluğundan doğan iki sevgili.
Bu sonsuz dalgalanma, aşklarını güçlü kılan,
Bu bitmez dönüşüm varlıklarını anlamlandıran.
Bu gece ay ışığı tüm araf aşıklarının ruhunu yıkasın,
Işıyan gün ise aşkın ölümsüzlüğünü selamlasın...