Ağustos böcekleri, benim Mozart’larım,
Konuşsun benim yerime.
Söylenecek sözüm kalmadı
Kelebekler uçsun konsun,
Senin yılların yorgun bedenine.
En güzel çiçek diye.
Yüreğimde renk kalmadı.
Deniz dalgası seni çağırsın,
Bende sana varacak can kalmadı.
Yılın en uzun gününde,
Gün çabuk akşam oldu.
Bende yaşanacak heyecan kalmadı.
21 Haziran Kaz Dağları
Kayıt Tarihi : 13.7.2009 15:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikâyesi. Çıktığımız ömür yolunda, hep yarın diye diye umutlarımızı, yaşamayı erteledik. Ne anı yaşabildik, nede dünden ders alabildik. Bugün dün, yarın an oldu. Kısır döngü hayatın dik yokuşundan aşağı inmeye başladık. Hayallerimiz gerçek olmaya oldu ama çoğumuzda yaşam heyecanı kalmadı. Ne gün batımı, nede gecenin en karanlığında söken tanın kızıl aydınlığı, ne de yılın en uzun günü fark etmez oldu. Yaprak yaprak dökülürken ömrümüz günleri, kağıt arası yazma gibi solduğumu yeni anladım.
usta kalemi kutluyorum
TÜM YORUMLAR (3)