Gün Dökümü Şiiri - Turan Kayıkçı

Yağmur altında koşuşan
Karıncalar kadar soluk soluğa
Savunsam da yaşamı
Ruhum yalanlarla yaşıyor çocuğum

Gözlerimi kuşatan
İsli çark vakti zamandır
Durur gibi yaparak kımıldar
Ve beni bir boşluktan
Bir boşluğa fırlatır

Varoluş zamanından kalan ve eskil
Dökülür kum tanecikleri avuçlarıma
Gurbette bir kıyı kasabasında
Gün dökümü şapkamın altından yaşama bakıyorum

Ne zaman bir şiirin
Gövdesine karanfil kondursam
Ve ışıklı bir sözcüğün içinde kaybolsam
Yaşam ardımdan bakakalır