Gün doğumu bir adam bir de kadın

Güneşi doğuruyor yine gece
Usulca abartısız
Ve tüm yaşanmışlığın bilgeliğiyle.
Martılar atıyor doğumun çığlıklarını
Gökyüzü kan kızılına kesmiş,
Venüs kalmış doğumun ebeliğine,
Yılların tecrübesiyle.
Lakin galiba tersten geliyor bugün gün.
Doğacak doğamıyor.
Doğmuş da belki kimse güne bakamıyor.
Martılar çığlık çığlığa;
Biri bu doğumu görmeli
Görüpte kıçına bir şaplak indirmeli.
Venüs çaresiz hazırlanmalıdır,
Yeni günlerin ebeliğine.
Gün gelmiş güneş lohusadır artık.
Işıklar süzülüyor usulca
Yaşam maviye dönmüş
Şehir uyanıyor habersiz.
Doğumdan kime ne?
Doğan doğmuş
Dün de doğmuştu bir tane.
Görülmese de olur nasılsa.
Bir telaş bir kıyamet.
Günü boşver işe yetişmek gerek
Boşverilen günleri satın almaksa niyet.
Ama bir adam var tuz tadında,
Deniz üzerinden doğuma tanık
Elleri tan kızılı, yüreği ateş
Ve üzerinde yaşamanın kokusu.
Biliyor
Biri daha görmüş olmalı bu doğumu.
Bir kadın olmalı doğurgan ama ölümü bilen
Farketmeli
Doğum ve ölüm üzerinedir
Yaşamın en zor sorgusu.
Gün bir adam ve kadından doğmalı
Tutulmamalıdır artık
Ölü doğumların yası.
Güne sevişmeli günü görenler
Aşk çocuğu olarak doğmalı her gün.
Güneş, venüs ve tüm martılar görmeli.
Boşvermeli şehri
Onlar aymazlığın tortusu
Hem o şehir ki insanları
Yaşanası günlerin görmez olmuş yolcusu.