Gün Doğsun Gölgelere Şiiri - Salim Çelebi

Hey!
Hiçiz tek tek her birimiz.
Denizde damla
semada toz bile olamaz en irimiz:
Hepimiz her şey.
Kalk.
Silkin ve kalk ki
selam dursun düne,
geleceğin sevdasına
gülsün her şafak.
Sen ki taştan cam yarattın...
Sen ki sinsi karanlığı aydınlattın...
Sen ki demiri makine,
Ayı bir karış yol yaptın...
Sen ki paraya taptın!
Yıllar şaşkın,
yollar şaşkın,
roller şaşkın.
Savrulduk rüzgar gibi
bedeli yoktur insana aşkın.

Hayatın bozkırında
gülüyor yoksulca
ağlarken ölüler!
Kaderin soykırımında
ölen kim;
öldüren kimler
beyaz güvercin?
Dinsin
poyrazı ihtirasın
koşarken gizem dörtnala.
Bekleme, bekleme yarını;
hava hain
sır salkıyamıyor doğa.
Mevsim kayıp,
Dersim kayıp,
Taksim kayıp;
dağlandı sevdaları ömrümüzün
yetmez mi bunca ayıp?

Sende görürüz
mabedini renklerin.
Sende buluruz
heyecanını kelebeklerin.
Sende ararız
en alımlısını ahenklerin.
Sendedir
aşk, heyecan, merak;
korku, şiddet, sır, sendedir.
Bilesin, tarihin tılsımı
binlerce fosilleşen bedendedir.
Gel bizimle,
gül bizimle,
kal bizimle.
Ağlarken kara bulutlar,
yeşersin yeni umutlar
gün doğsun gölgelere.

Sırlarımı kendinde oku:
Yaş, yaş;
dönem, dönem;
satır satır.
Bazen ılık bir sevgi,
bazen soğuk bir korku
inan ki beni sana anımsatır.
Anımsatır ki hayat bir pınar:
Ne şan, ne şöhret, ne para...
Yıllar önce uyarmış Hünkâr:
“Her ne arar isen kendinde ara.”