Gün Doğmuyor Pencereme Şiiri - Şafak Erdem

Bu akşam sahildeydim yine
Dostlarla güneşi batırdık tatlı sohbetlerle
Benim aklımda ve dilimde yine sen vardın
Seni söyledim şarkılarda
Senin kokun vardı yine burnumda
Sensizlik gene alev alev yaktı beni
Senin varlığını hissettim içimde ama sen gene değildim benimle
Ama sensizliğin her zaman ki gibi yanımdaydı
Kutupta bir yaz gibi özledim seni
Geceleyin doğan güneş
Yazın yağan kar gibi bekliyorum seni
Hiçbir zaman dönmeyeceğini bilerek
O sıcak dudaklarını öpemeyeceğim bir daha
Gecelerde senin sevginle kapatamayacağım gözlerimi
Sen başkalarının kollarında ben ise sensizliğinle başbaşa
Dertlerim başımı aştı
İstanbul tat vermiyor artık bana
Ne çiçekler eskisi gibi kokuyor
Ne de gök mavisi deniz dalgalanıyor
Başka yerlerde bulmaya çalışıyorum mutluluğu
Ama hep karşıma sen çıkıyorsun
Bütün yollarım sana çıkıyor
Ve o alev gibi gözlerin yakıyor gene bedenimi
Yüreğim yanıyor ama ben donuyorum sensiz ve soğuk gecelerde
Sen olmayınca gün doğmuyor pencereme......