Gün Doğmadan Uyandım Şiiri - Osman Yavuz ...

Bu gece, gün doğmadan uyandım.
Seni uyandırmaya kıyamadım.
Hiç melek görmedim ama
Melekler kadar güzelsin dedim.
İltifatımı sana duyuramamanın sıkıntısı içimde
Nefes alış verişini seyrettim uzunca,
Bir inip bir kalktı,
Tekrar inip tekrar kalktı göğsün,
Bir makine düzeninde
Huzur ve sükûnet dokudu.
Yeşil, yemyeşil çimenlerde
Doru bir at otladı durdu.

Sonra bir an esnedin,
Bir solukta içine çektin
Yatak odamızın
Mis kokulu atmosferini.
Dişlerini gördüm
İnci, mercan dişlerini
Bu benzetmeler başka şiirlerde de var,
Ama öyle ne yapayım
Yalan söyleyecek, uyduracak halim yok ya!
Mavi masmavi bir okyanusta
Bir yunus oynadı durdu.

Önce, sola döndün yavaşça
Göz kapaklarında bir hareket,
Rüya görüyordun mutlaka,
Gülümsedin kendi kendine
Baktım yastık gülümsedi,
Yorgan gülümsedi,
Zaten gülümsüyordu
Masada duran resimlerimiz.
Gülümsedi gibi geldi oda
Belki de gülümsedi, kim bilir?
Uyumakla uyanıklık arasında
Bir kıpırdadın, sonra
Yeşil gözlerin aralandı.
Bir ışık, kanat çırpıp pencereden içeri süzüldü
Gece mavisine yakın lacivert bir gecede
Bir yıldız parladı durdu.