Gün Doğmadan Şiiri - Bergen Kalyoncu

Güneş daha doğmadan acım belirdi gökyüzünde
Buğulu camların ardında cam kırıkları
Ellerimde biriken gözyaşları
Ruhum pes etmiş
Dayan diyor
Çağan bağırıyor gün doğmadan
Doğarsa görür müyüm seni ?
Ya da ihanetlerini…

Göğsümde kopuyor kıyametler
İçimden gelenler kayboluyor
Yanılıyorum bu sabah
Yeniliyorum uykumda
Gün doğmadan düşüyorum
Gözlerindeki uzaklardan daha da uzağa

Heceledim seni gökyüzüne
Bu sabah haykırdım acımı
Tutamadım bizi
Bıraktın bizi
Acılarla kaldım
Bir güne değil bir ömre sığmadı
Sen de kalbime sığamıyorsun
Ama
Gözlerinde kaldım
Belki de
Bir yol vardır
Gün doğmadan sevebilmek için
V.