Gün Doğarken Şiiri - İbrahim Yay

Geceyi temsil eden son yıldız görevinin bitmesini bekliyor,
Korkuyor aslında her şeyin kaybolmasından gün açınca,
Biz görmesek de havada, kendinin orada olacağını bilmiyor,
Her günü temsil eden bir döngünün içinde görevini yapınca.

Görüşümüzü bozan onca mesafe ve rüzgar mı düşman?
Bir yandan bakıyorsun titriyor zayıflığından sanıyorsun,
Yoksa onu alıp severek gönlünde bir yerde mi tutsan?
Onun da bir hissiyatı var ama hâlâ boş bir şekilde bakıyorsun.

Sadece izleyerek, bekleyerek kazanç sağladığımız şu hayatta,
Tuttun mu hiç birinin elinden, o bir adım daha atabilsin diye?
İstemez misin seni her zaman iyi olmanı sağlayanı yanında?
İnanmazsın ama kayboluyor hisleri başkalarının zalim elinde.

Kopma özünden, sanma ki yaşadıkça her şeyi değişmiyorsun,
İçinden bir parça kopmadan yaşayamazken kendi rüyalarında.
Bak bir aynaya, bakışın bile değişmiş çabaladıkça batıyorsun,
Hissetmeye zaman mı kaldı başkalarını, bencilce hayatında.