Gün doğar'ken! Şiiri - Veysel Narman

Yeni bir hayat başlar,gün doğar'ken sessiz'ce,
Sır perdelerini aralayarak'tan güneş ışığını tutar bize,
Bütün alem yeni can bulur, güneşin zerreleriy'le,
Artık karan'lık kalmamış'tır ta akşama kadar.

Dağların etekleri rengarenk boyanır güneş ışığıy'la,
Bitkiler yüzünü döner, kendilerine şevkat'le bakana,
Kucak,kucak çiçeklerini sunar'lar o zaman,
O cömert'çe ışığıyla kendilerine yaklaşana.

Bu iltifa'ta nazar eden güneş ısıttık'ça ısıtır,
Dün'ya artık aydın'lık ve sürur için'de kalır.
Oysa güneş Allah'tan aldığı ilhamla yapar,bunları,
Hiç bir karşılık beklemeden hizmette usan'maz.
Ya insan ne yapar? rabbısına karşı nankörlük'ten başka!