Gün delik Şiiri - Ercan Cengiz

Gün delik

halka halka asılmış
pastırma çıkmış çeyrek altın fiyatına
yurtseverlik damarın tutar
mesafe koyarsın
altın ne ki parmağına takmayana
bir kuyumcuya dalar
topraktan gelen hakkını istersin

yüzü kızarır kuyumcunun
son kerteye çıkar tansiyonu
bastı basacak düğmesine alarm’ın
yüz metre ötede karakol, yol geçen geçene
osursan bomba alarmı verirler

dağ yolu gözükür dağdan önce
kim bilir nasıl çırpınıyordur balıklar
önü tutulmuş sularda
sosyeteye sorsan barlar açık sabaha
barlar ki el değişir, el altından eş
çektin mi iki kadeh, hayat başlar gülmeye

hammaddesi neyse pastırmayla altının
yevmiyesi sudan ucuz memleketimde

cuma’yı cumartesi’ne bağlayan gece
haftanın en dik, en çılgın zamanıdır
günahlar silinmiş beş vakit
horozlar öter bir garip

pazar’a herkes yorgun, başı eğik duvar
kim kime dokunur, güneş tepede
gölgeler çekilir köküne
pazartesi iş var pazartesi okul
bir açık, bir kapalı çelişkiler yumağı kapılar
tezgah tezgah kavgadan sızan haberler

gece devrildi az önce, gök karanlık
yıldızlar daha parlak bu gece ay kaçkın
sokak lambasının altında bir kız
ısırılmış ta bağırır son nefes
züppe mi züppe erkekliği tutmuş bir oğlan
baba mevkisiyle diş parlatır

Toprak Tutsun Külümü