Gün daha başlamadı.Köylerdeki gibi sabah vaktine doğru tek tük havlayan köpekler, bu saatte nereye gittiği bilinmeyen bir kaç araba sesi ve serin bir huzur var havada. Bu seher vakitleri beni çocukluğumun huzur dolu sahillerine götürüyor. Sabah erken vakitte dağların arasından doğan güneşi izleyip o ışık hengamesinde yavaş yavaş ısınırken evden yükselen tabak bardak sesleri,çayın o cezbedici kokusu ve ekmeğin, huzuru bağışlıyor mutlu tebessümlerle.
Çocukken herkesin bir hayali olur. Benim de vardı. Saklı kalsa hayaller daha iyi. Ama olmadı. Bana da sabahları o güneşin doğuşu o tabak çanak şıkırtıları,çay ve ekmeğin kokusu kaldı...
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Ne güzel demişsiniz
dilinize sağlık
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta