Gün Çekilirken Şiiri - Türkay Korkmaz

az konuşur çoğalan söz
yollarda yanık kanatlı kadınlar
zaman düşüyor geceye
ardında gölgeler

uzuyor ak uzun parmaklı tutkum
kanım deli akıyor
düşlerim mevsimsiz atlas
oysa biliyorum olmadığını o yerin

sınır çizgilerinde çirkinliği geziyor dehşetin
acımasızlık uğramış dönencelere
doğu batı kuzey güney
bir uçtan bir uca koşuyor

koynumda
ölümcül hıçkırıkla
anlamlı kılan aşkım
akıyor şiirime

gece hasta yürek ünlemlerle sorularla dolu
hava bayat yalanlar başıboş
yıldızlar sular rüzgarlar
yitirilmiş düşlerim kundaklanmış umutlar

tenin çağrısı özlemin anakarası
buğday başaklarının hışırtısı
gürültüsü ormanların
tren raylarında tekerlek sesleri
yitiyor değince birbirimize

tutunup kalmak istiyorum çocukluğuma
olasılıklar
kapıyı çalmakla çalmamak arası
habersiz ışıklı pencereler
yalnızlığımı sevip okşamaktan yorgun

ışığı dökülüyor üstümüze
gitar tınları kıyısında uçurumun
bir oluyoruz o an
çok uzak