Gün Boyu Yalnızlık Şiiri - Nedim Uçar

Gökteki yıldızlar mahzun gülerken,
Geceme ay gibi dalan yalnızlık,
Kurşuni bulutlar suyu elerken,
Günboyu kapımı çalan yalnızlık.

Sıra dağlar gibi aşkın çilesi,
Zor taşır bu yükü gönül kalesi,
Sevdalı ruhumun tatlı belası,
Aklımı başımdan alan yalnızlık.

Bağladı elimi hasret kemendi,
Yorgun dizlerimin yoktur menendi,
Ettiğin yemine kalbim inandı,
Verdiğin tüm sözler yalan yalnızlık.

Güvercin misali seherde ötsem,
Esen rüzgarların hızına yetsem,
Ağaran seherin peşinden gitsem,
Benimle birlikte gelen yalnızlık.

Bir sabah ansızın yüzünü görsem,
Yanağında açan gülleri dersem,
Bütün sırlarımı önüne sersem,
Her derde bir çözüm bulan yalnızlık.

Yalnız bu hayattan şikayetim var,
Yüzümde çizgiler saçlarımda kar,
En sadık dostumsun ölene kadar,
Benden sonra yetim kalan yalnızlık.