Gün Bitti Yaz....! Şiiri - Yavuz Ergün

'Sevgili Öğretmenim Behcet NECATİGİL'e Yanıt '

gün bitti işte
karanlıkların ardında kaldı yaz
dönmek yok bir kez daha
düne dönmek,bir ikindiye, bir akşama
giden bir yaza, eski bir güne
denizlere, kuşlara, çocuklara
dönmek yok işte
gökyüzüne uzanıp giden kent
bitti YAZ...!

usumdaydı az önce
bütün yaşadıklarım çocukluğum
ah o evler,güzel evler
iki katlı,ahşap,sıcak yüzlü,sobalı
cumbaları süsleyen saksılarda çiçekler
nasılda yitip gitti kent
öökyüzü,yeşil,mavi
yitip gitti YAZ...!

daha dündü diriydi
dokunmuştum denizlere,gökyüzüne
çocukları sevmiştim gözlerimle
daha dündü biriydi
'konuşmuştuk oradan buradan'
bu gün yok işte
bitti YAZ...!

seni dinlemedim mi değil
aslında ben değil gerilerde
neler kaldı gün güne
sevgiler ayrılıklar, ölümler
bu acılar denizinde
yer kalmadı sevgilim şiirlere
gökyüzüne uzanıp giden kent
o güzel evler gibi işte
yedi bitirdi bizi
yedi bitirdi YAZ...!

göklere uzanıp giden kent
şimdi uzaklarda ama ne çıkar
bitti gün dönmek yok
güçlü esen yellerle
biz bittik,eskidik
bittik YAZ...!