Gün Bitti Şiiri - Sinan Erdoğan

Gün bitti
Şimdi baykuşların zamanı
Sessizlik çığlık çığlık
Yırtar sisli karanlıkları
Işklar sarhoş
Yıldızlar her gecekinden daha uzak
Bin yıllık maziyi ulaştırır bana
Şimdi o yıldız kimbilir nerde
Yakınlık mı daha uzak
Uzaklık mı daha yakın
Sönmüş güneşin solgun yüzüne
Bakamam ki gözlerim yok
Geride bıraktığım onca şeye
Ağlamak fayda eder mi gidenlere
Döndürür mü boşluktan geriye herşeyimi
Seni, beni, ikimizi, geleceğimizi...
Tamam inadıma arka çıkacak kalabalıklar var
Her şey hoş güzel, etrafta insanlar var
Seni düşünmemek için yeterince konu oluyor
Bazen anlamsız dalıyor gözlerim boşluklara
Bazen de nemli bulutlara yeniliyor gözlerim
Ya da televizyon izleyip
Saçma bir espriye kahkaha bile atıyorum ama
Ya gece olupta yatağıma yatınca
Seni düşünmeme kim engel olacak
Yağan yağmuru kim susturacak
Avcumda kanayan umutlarımı kim sevecek
Sabaha kadar üşüyen sırtımı kim örtecek
Sana dönmemek için kim dizginleyecek
Senin yaşadıklarında benzer mi
Rahat uyuyabiliyor musun
Döne döne yatak dar geliyor mu sana da
Yoksa aynı yıldıza bakıp ben gibi
Ağlamamak için gözlerini mi sıkıyorsun?
Ben sadace yüreğimi tutsak aldım
Gerisini sana bıraktım
Gözlerimi, aklımı, ruhumu
Onlar doyasıya senle
Hem ağlıyor, hem seni düşünüyor
Hem de hayalinle sevişiyorlar özgürce
Bir yüreğim bana mahkum
Seni unutmak için
Kimselere bir daha girecek kapı açmamak için
Senin mühürlediğin yerde
Bir daha mektup okunmayacak
Hiç bir zaman buruşturulup atılmaması için
seni seviyorum deli,
Ama sevgim aşamadı bazı engelleri
Delisin, deliyim ama oda yetmedi
Seni kendimden senden bile çok sevdim ama
Bu da yetmedi
Bir mor menekşe yetti sevdamın bitmesine
Elinden kana kana içti başkaları
Alay bile ettiler benle hatırlar mısın?
Gururumun demirden kapıları kapandı
Açılmaz kilitlerle, yüreğim üzerine
Gururmu yenmek ne sana ne başkasına nasip olmaz
Ne de bana
Sana dönmemi gururumun cenazesine bıraktım
Gelip öldürür müsün?