Gün Bitti Şiiri - Ahmet Durmuş Gültekin

Gün bitti
İşte evimdeyim
Ardımda kalmış merdivenler
Koridorlar çığlıklar
Bir inmeler bir çıkmalar
Çocukların ellerinde kalmış telaşım
Dillerinde sesim
Bir köşeye oturuyorum
Artık ne kalabalıklar var ne bir başkası ne de ben
Bir sayfa açıyorum bir kitaptan
Bir mısra okuyorum
Bir satır bir kelime bir resim
Yokluğa değdim değeceğim
Derken sen geliyorsun aklıma
Sana benziyor her şey
Birden içimdeki boşluğu dolduruyorsun
Tek bir dua dökülüyor dudaklarımdan
Tanrım zaman dursun