Gün Bitmişti Şiiri - Asya Yıldız

Gün bitmiş, gökyüzü kararmıştı.
Yıldızlar görünmeye başladı,
İçimdeki özlem kıpırdamaya...
Günün telaşından sıyrıldım,
Geceye bıraktım yavaşça kendimi; serindi.
Serindi ve rüzgarın
Tenime değişi güzeldi gözlerim kapalıyken.

Sabaha çok var, uykuda tüm beyinler.
Bu dünyanın bir diğer yarısı ayakta,
Biliyorum.
Koşup, hep günü yakalamak istiyorum.
Gecelerde kalmak zor;
Gecelerde düşüncelerim fazla oluyor,
Arsız oluyor, uyutmuyor!
Başımı ellerimin arasına alıp 'geçecek' diyorum.
Gece bitecek, ömür bitecek.
Belki sevdan bile gelip geçecek diyorum,
Kendimi bile inandıramıyorum.
Ağlıyorum.
Hava serin, içim daha serin.
Bir katil oluyorum, kendime acımıyorum.
Cezamı veriyorum, belalar oluyorum.
En çok geceleri sayıklıyorum, gözlerim açık.
Kendimi inandırmak için sayıklıyorum.
Doğru yanlış farkedemeden
Aklıma ne gelirse söylüyorum.
Sabah nasıl oluyor...
Güneşi görünce sakinleşiyorum;
Yeni bir gün, yine telaşlar.
Ömür bitsin diye yaşıyorum;
Çıkarıp kenara bırakamıyorum.

Şimdi elimde bir mürekkepli kalem.
Yazdıkça ardında kalan çizgiler kuruyor.
Ağladıkça gözpınarlarım da kuruyor.
Eskisinden farklı artık herşey.

Aynaya baktığımda tanıyorum kendimi.
Oysa benliğime dönüp bakınca
Birşeylerin farkını görüyorum.
Önceden tazeydi herşey, duygularım.
Sonra kurudu,
Mürekkepli kalemimin çizdiği
Kelimeler gibi canlılığım.

Sabaha çok var,
Elimde kalın bir kitap bitirmek istediğim.
Okudukça sayfalarına gömülmek istiyorum.
Hava soğumaya başladı.
Sen yoksun herşeyden önemlisi.
Uzakta bana dokunan ellerin.
Sen böyle uzaktayken daha bitkin oluyorum.
Yağmalanmış, yakılıp yıkılmış kentler gibi
ortada kalıyorum.
Nasıl toparlanacağımı bilemiyorum.
Başımı ellerimin arasına alıyorum.
Uzun yollar çiziyorum önümüze.
'Bizim' oluyor hayallerim,
Umutlarıma eş oluyor ismin.
İsmini özlem koydum, özlemlerimi yürekli yaşadım.
Kimseye rüşvet vermedim sevgim için,
Kimseden umut dilenmedim en amansız günlerimde.
Bir seni istedim yanımda.
Böylesi geceleri atlatmak zor,
Bir krizde kalbim duracak gibi geliyor.
İsmin dönüp dolaşıp dilime takılıyor;
Sen böyle uzaktayken bana ölüm kaçış geliyor.
Gece bir koca düğüm oluyor boğazımda...

Gün bitmişti, gökyüzü kararmıştı.
Hava serindi ve kitap okuyordum bize.
Uykudaydı insanlar,
Sen benimleydin.
Herşeyi denedim,
Tuttum her konuma yerleştirdim;
Bozup tekrar yapıştırdım parçaları.
Kalanları parçalayıp dağıttım etrafa.
Ağır bir kokusu var, sinmişti üzerime.
Olmadı, pembeye boyadım hepsini.
Sildim sonra birer birer.
Yine de vazgeçmedim bizden.

Sevdalara yürek gerekli.
'Yükle sevgini bulutlar üstüne...'