Karanlığın bir cazibesi var üzerimde,
Yalnızlık ise kurtulamadığım bağımlılığım.
Ne rahat gece,
Her yer sessizliğe bürününce.
İnsanlar ise en büyük kaygım.
Bilmem, rahat olduğundan mı hoş gelir;
Yoksa aksini yapmayı öğrenemediğimden mi, yalnızlık.
Ama Ay yükseldiğinde ve karanlık iyice çöktüğünde,
Tarif edilmez bir his olur üzerimde.
Konuşmayı beceremeyen birisiyim belli ki ben,
Bu yüzden dizeler dökülüyor geceleri kalemimden.
Yoksa kendimi nasıl anlatacağım da;
Rahatlayacağım, gün bitmeden.
Kayıt Tarihi : 13.1.2022 15:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Şairin kendi kendine, neden şiir yazdığını sorguladığı kısa bir şiir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!