Gün Bitince Şiiri - Ertuğrul Adem Karışan

Gün Bitince

Gün bitince, ışıklar söner,
Kalburüstü yalnızlıklar başlar bende,
Kuş sesleri yerine ateş böcekleri…
Demli bir çayın yerini alır, yıllanmış şarap
İçilir, şerefine…
Gün bitince, ışıklar söner,
Yanar, alev alev hasretin içimde!

Ölüm korkusu sarar, bütün surlarımı
Yıkılmazlar yıkılır, teker teker
En sevgili hatıralar, Azrail olur,
Gözlerimi sıkar, suyu çıkar gözlerimin
Silkeler bedenimi, titrerim,
Gün bitince, ışıklar söner
Ölüm, yanı başımda, hissederim…

Hissederim, yokluğun başucum…
Nefesim kesilir, yokluğuna değince ellerim
Dağılır çil yavrusu gibi,
Çıkmazlara sürüklenir, intihara meyilli,
Senin için biriktirdiğim bütün ümitlerim,
Gün bitince, ışıklar söner
Karanlığa gömülür, kaybolur giderim…