Gün Biterken Şiiri - Orhan Bektaş

gün biterken
yorgun argın pencerelerden süzülür geceye dönük umutlar
nasıl kapatırsa çiçekler kapılarını
koşarım bir kapıdan ötekine bir bahçeden diğerine
güneş inadına hızlanır acele yetişmek için birilerine
ben koşarım ufkun kızıllığına
karanlıklardan korktuğumu bilir oysa
ya sabah olmazsa diye kaparım gözlerimi
çocuk korkularım toplanır başıma
annemi özlerim hala ve göğsündeki sıcaklığını
ne zaman uykularım ağırlaşır sen gelirsin düşlerime
bir buluta gizlenmiş bir yıldızın ışığından süzülüp
ellerin ellerin tenime dokunur üveyiğin kanadından bir tüyle
aşkı kalbimin içine düşürür
sara nöbetinde titrer bedenim
sabah olmasın diye dua ettiğim gece olur bu gece
gideceğini bile bile
havadan ellerine tutunurum
ışıktan gözlerine
eteklerinden güller dökülür geceye
eteklerinden papatyalar
tek tek kaybolur yıldızlar
sabah yıldızında sen
seni seyrederek
düşerim geceden
bir meltemin sıcaklığında
geldiğin geceyi saklarım
düşlerimden bir albüme.....

18.04.2004