Hüzünleri uçurdum, gün benim günüm.
Kederleri savuşturdum, bir gülümseme edindim yüzüme, ruhumun ritmini tutturdum.
Ey hayat! Yaşıyorsam düştüğümde daha da heybetli kalkmasını da bilirim. Ezberledim ayağıma takılan patika yollarını.
Deli ruhum, hercai düşlerim, inadına gülümsüyorum.
Gün benim günüm...
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta