Hüzünleri uçurdum, gün benim günüm.
Kederleri savuşturdum, bir gülümseme edindim yüzüme, ruhumun ritmini tutturdum.
Ey hayat! Yaşıyorsam düştüğümde daha da heybetli kalkmasını da bilirim. Ezberledim ayağıma takılan patika yollarını.
Deli ruhum, hercai düşlerim, inadına gülümsüyorum.
Gün benim günüm...
Kayıt Tarihi : 25.3.2017 13:59:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Gülten Alp](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/03/25/gun-benim-gunum-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!