Gün be gün ömürden gidiyor

Tel tel ağardı dökülüyor saçlarım
Gazel gibi sarardı soldun sakalım
Beni terk ediyor kirpiğim kaşlarım
Gün be gün ömürden gidiyor

Adımlarımı sayar oldum
Ne oldu bana birden bire yoruldum
İki büklüm yerimde zar zor doğruldum
Gün be gün ömürden gidiyor

Kalmadı baharım yazımdan eser
Payıma benim acılar düşer
Gün gelir ecel soluğumu keser
Gün be gün ömürden gidiyor

Sık sık yoklar oldu sancılar
Ömür dediğin yarı yolu yarılar
Dinsin gayri bu acılar
Gün be gün ömürden gidiyor

Niye hemen karaları bağlarsın
Gizli gizli duldalarda ağlarsın
Sanki yaşın yetmiş oldu sanırsın
Gün be gün ömürden gidiyor

İsyani ne oldu sana daha dünkü çocuksun
Ara belki bir can yoldaşı bulursun
Of çekme hayat yorgunumusun
Gün be gün ömürden gidiyor