Meyhanede,kadeh kadeh içerken,
Yine tükenip bitiyor bir akşam.
Ruhumdaki acıyıda söküp götürse,
Ardından gelip tazeliyor,bir akşam.
Sabah olup,ilk ışıkları vururken güneşin,
Koyda martılar dalgalarla oynaşır.
Bir garip masada mahzun,
Dertleriyle haşır,neşir.
Anlamadan geçer gider zaman,
Yine kararmış etraf,yine akşam...
Ve bir garip,masada ağlıyor,
Elindeki resme bakıp bakıp,bu akşam...
Diyor ki neden...
Sen benden bu kadar uzaksın.
Unutturmak istesede seni geçen zaman,
Sen kadehlerimde her zaman yaşayacaksın.
Meyhanede,kadeh kadeh içerken,
Yine tükenip bitiyor bir akşam.
Ruhumdaki acıyıda söküp götürse,
Ardından gelip tazeliyor,bir akşam.
10.06.1973
Erman Ulusoy
Lüleburgaz
Kayıt Tarihi : 31.12.2009 13:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!