Gün Batmakta Ufukta

GÜN BATMAKTA UFUKTA

Aramayı buldu gönül,
Bulmayı kaybetti.

Kader pişman olmamayı
Emreder elemli ruhlara.
Yabancı bir yüze selam verir gibi,
Döner her sabah dünya.
Bir görünüp bir kaybolur,
Alında yazılan yazı.
Gecenin yüzü aydınlıktır
Aydan dolayı.

Hüzün saklanır,
Gülümseyen neşesinde baharın.
Yıkıp gider kaleleri,
Fırtınası zamanın.
Mevsimlerin hükmü yok,
Dakikalar yaralı.
Ay ışık verir geceye
Günden dolayı.

Akılları sarhoş eden
Şarap rengindedir su,
Gün batarken gurubun kucağında.
Akşam ümidin tükenmeyen uykusu.
Söylenen her tatlı söze
Karanfil kanmamalı.

Beden gezebiliyor toprakta,
Candan dolayı.

Bir feryat duyulur,
Küllerini çöllere savuran.
Kendi zehriyle yaralanmış,
Akrebin can çekişmesini andıran.
Yürek ağıt yakar,
Aşk masallarda kalalı.
Damar lâl olmuştur yuvasında,
Kandan dolayı.

Hasretine daldı gönül
Kavuşmayı terk etti.

Hatice EĞİLMEZ KAYA