Gün batıyor şehrimde Şiiri - Zeynep Karacaa

gün batıyor şehrimde
güneşin izleri kayıp
sözler denize düşüyor
sularda yankılanıyor harfler

tanıdık yüzler birer birer karşımda
sıraya dizilmiş anılar
dua mırıltılarıyla gerçeğe dönüşüyor

uzuyor gölgeler karanlık basınca
ayrılıp gitmiyor
fotoğraf karelerin
belli belirsiz gülümsemeler

sahil
hangi arada büyüdük biz
çocukluğum cebimde çakıl taşı
unutulup gidiyor
haberci kuş omzumda
satır satır geri dönüyor silinebilir

güneş veda ediyor şehrime
üzüyor çektikçe zaman
iplik iplik zamanı sarıyorum