Gün Batımlarında Anadolum.

Gün batımlarında
Yanık bir türkü duyulur,
Doğa hasretle kucaklar;
Kurtuluşunu kazma kürek
Didikleyen insanları.
Büyür sancısı avuçların
İğreti giysilerde.
Yalnızca bir çift öküzün
Dışkısıdır yakacakları.
Anadoluda kış da yaman geçer
Herşey yoksulluğa ağlar
Soğuk, tutkuları bile dondurur,
Kar, davetsiz misafirdir,
Yağarda yağar.
Büyür çilesi umudun
Geceler büyüdükçe.
Yağmur, terkeden sevgili,
Bazen aşığın son yalanıdır gizlenen.
Ne zaman ılık rüzgarlar esmeye başlar,
Uyanan yeni bir umuttur.
O zaman Beklersin kurtuluşunu açlığın.
Kokusunu duyarsın
Altın başakların.
Ve anlarsın Anadolu insanının özlemini,
Ne ucuz mutluluktur..