denizler gidiyor
gökyüzleri siyah
ve insanlar ölümdü bana
ben yorgun küçük bir çocukken
ağlardım şeker verip
gülerdim tokat atıp yüreğime
sustururlardı
şimdiyse yorgun bir mavi olarak
bir tek şairi döküp yeryüzüne
gidiyorum, hoşçakal!
Kayıt Tarihi : 19.4.2006 21:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!