Bütün bir ömrünü yalnız geçirse sâhiller,
Kızıl ufuklara, güller dikerdi kandiller...
O ıslanan tepelerden parıldayan yaşına,
İpek teniyle; kifâyetsiz kalırdı mendiller...
Hemen şikâyet eder güllerin solan yüzünü,
Yanık dudak arayan derbeder karanfiller...
Güvercin akşamı görmez, ateş yudumlarken...
Güneşti damlası, kanmıştı kavrulan diller...
Alkevli gülleri bâd-ı sabâ serinletse,
Kızıl ufuklara güller dikerdi kandiller...
Vezni: mefâilün feilâtün mefâilün feilün
Kayıt Tarihi : 1.6.2010 02:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!