Yüreğimi bir acayip his kaplar,
Güneş ufukla buluştuğu zaman.
Beynimde karmakarışık girdaplar,
Güneş ufukla buluştuğu zaman.
Konuşamam seslere gem vururum.
Kah oturur, kah yürür, kah dururum.
Sökülen çiçekler gibi kururum.
Güneş ufukla buluştuğu zaman.
Aman diliyorum bu dertten aman.
Bulacak yok mudur derdime derman?
Yoksa sürecek bu haller her zaman.
Güneş ufukla buluştuğu zaman.
Kayıt Tarihi : 3.2.2010 00:47:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Erkan Şenol](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/02/03/gun-batimi-89.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!