Gün Batımı Şiiri - İbrahim Hakyemezoğlu

bir günbatımı; kıpkızıl bulutlar,boşa çıkmış umutlar,
gözlerimden akan yaşlar,yaşadığım karakışlar.
hüzündolu birkaçmısra,hatıralar sıra sıra,
ne kalmış elimde ne var avuçlarımda birkaç damla yaş
kırık bir kalpten başka
güneş çoktan battı ortalık loş avuçlarım boş yüreğim bomboş
rüzgar sarhoş ben sarhoş.
ama biraz buruk içim ağlıyorum için için belki sevdiğim çok
sevdiğim için söylesene neden niçin böylesi unutulmak bir
kenara atılmak,değersiz bir pul gibi kapılarda kul gibi,
bumudur yaşamak ya sevmek sevilmek bumudur, ağlamakmıdır sevmek belkide ölmektir aşkını,sevgini yüreğine gömmektir
yoksa bilmezmi nasıl sevdiğimi değer verdiğimi bilmezmi
çağırsam bağırsam gelmezmi, sevmezmi,geç bile olsa
geçmiş bile olsa mevsim geçse güller solsa son bahar olsa
olmazmı bir istisna,açmazmı bir papatya kurakların kurumuş toprakların üstünde sarı beyaz bir papatya çokmu zor mucizemi yoksa kehanetmi denir buna bunca yıldan sonra.
işte bir gün batımında bunlar geliyor aklıma; kıpkızıl bulutlar boşa çıkmış umutlar gözlerimden akan yaşlar

aşkımı kızıl bulutlara,seni boş umutlara,hasreti akan yaşlara gömdüm ve herşey hatıralarda
son gün batanadek sensiz kimsesiz,umutlarım kadar boş
gece gibi karanlık ve loş
sonsuzakadar sarhoş.