Gün Batımı Şiiri - Olcay Günay

Tatlılığın Gün batımı...
Oldumu,yakıştımı sana
Ansızlık ne haddine, kırgınlığına sebep ne
Gölge boyu bir güne hasret diye, banamı nispet
Kızarmıyım hiç kızgın güneşe
Yoksa sözüm mü geçer aceleci geceye
Belki boş geçen gün ortasında
Kaybettiğim sevgi yada sevgili suçlu
Ah sevgi derim, ah sevgili derim...
O zaman gelen geceye küselim
Tarumar olan aşklara kadeh kaldıralım
Haydi içelim...
Sarhoşluğumuz geçene kadar içelim,
Aşk kadehini kırarak,
Ayyaş tiplemesini unutarak içelim
İçelim ya sevgi akıllansın
Sevgili uyuya kalmasın
Misafir gönül uyanık gözleri tanısın...
Zaten zaman geç ya
Tutar sevda da yok ya
Yine sen haklısın Gün batımı
Galiba karanlığa bürünmek tek çare
İyiki sen varsın, iyiki onlarıda karanlığınla örtüyorsun
Yoo zaten utanmazlar çırpınma boşuna
Aydınlığın tam ortası; sevinçleri, hevesleri
Aldatmanın karıda buya
Rezilliklerini tüm alemde sever ya
Alıştıra alıştıra ah sevgi, ah sevgili der geçerim zaten
Başka ne gelir elden
Kahkahalı dünyalarındaki son umudum
Uğruna ölümüm, sorgulu gönlümde bitti gibi
Kaybolan sevgim kadar özgür artık
Öyle ya, sabahta gün doğuyor
O zaman rastgele tutsak olmayan gönül
Gülen yüzler kadar mahsum
Yanan yürek kadar yaslı
Ah sevgi, ah sevgili inadına olsun
Darılma be tatlılığın gün batımı
Öylede ölmem ya yaşamalıyım
Gündüzü sevmeliyim, yeni sevgiyi aramalıyım,
Sevgiliyi asla...
Kaybolan gün ortasında heveslenmiyim
Hep sonrası demeyi, önceyi silmeyi
Zamanın hep durduğunu, benden olduğunu bilmeliyim.
Yok be karanlık sarmadı bu beni
Sen yine benim dostum ol,derinliklerinde olayım yeter
Zaten Gün batımıda yakın ya
Öbürlerinin canı cehenneme...