Gün batımı Şiiri - Beytullah Yıldırım

Gün batımında ufuklar kızıla tutulmuştu
Seninde gül kurusu eteklerin alev alev
Ne yangındı be yüreğim nede yangın yeri
Neydi böyle yanan alev alev

Vuslata hasret kalmıştı
Ne kış bitti ne geldi bahar
Yaprak yaprak döküldü hasret
Rüzgar köşe bucak savurdu
Vuslatın hasreti kışı bile yaktı kavurdu

Neydi böyle özleten kimdi özlenen
Çıkıp gelse beklenenmiydi gelen
Gelişini bahar kıskanırdı gülüşünü güller
Sümbüller fısıldardı muştulardı bülbüller
{B&Y}